هر 2 نیمه ماه تاریک است (مجموعه شعر)

یک لحظه مکث کرد خیال. وگرنه از پل گذشته بودیم و حالا داشتیم. برای همه چیز دست تکان می‌دادیم. من اما روبه‌روی شهری ایستاده‌ام. که نای ایستادن ندارد. و نیم‌رخ ماه بر شبش سوراخ است. و رد پاهای تو. در هزار کوچه‌اش سوراخ است. و جای لب‌هایت بر پیشانی‌ام سوراخ است. کلید را در جمجمه‌ام بچرخان و. داخل شو. به آغوش اعصابم بیا. در تاریکی سرم بنشین. اتاق را بگرد. و هر چه را که سال‌هاست پنهان کرده‌ام. از دهانم بیرون بریز. پرده‌ها را کنار بزن. چشم‌ها را بشکن. و متن را از نقطه‌ای که در آن اسیر شده. آزاد کن.